Mijn man Theo en ik hebben jarenlang in de Algarve gewoond, voordat we neerstreken in de Alentejo. Dat is alweer een jaar of 6 geleden. Al in de jaren 90 vestigden we onze makelaardij in São Brás de Alportel. We deden goede zaken in de Algarve. Maar op een gegeven moment had één van onze klanten interesse in een huis in de Alentejo en daardoor zijn we er veel gaan rondrijden.
Op een van die tochtjes ontdekten we een vervallen boerderij op een heuvel in de buurt van Alvito. Toen we weer thuis waren, merkten we dat die boerderij ons niet losliet en we zeiden tegen elkaar: waarom kopen we het pand niet zelf? Zo gezegd, zo gedaan. Er moest enorm veel aan gebeuren, maar wat een mooi project is het geweest. We leerden hier zoveel mensen kennen en we raakten verslingerd aan wat deze streek te bieden heeft, zoals heerlijke wijnen, de mooiste sterrenhemels en prachtige natuur.
De Alentejo strekt zich uit van de grens met Spanje tot aan de Atlantische Oceaan en is de grootste provincie van Portugal. In het zuiden grenst het aan de veel beroemdere Algarve. Maar wat mij betreft verdient de Alentejo meer aandacht dan het nu krijgt. Deze provincie biedt een ongelofelijke variëteit aan cultuur en natuur. Hier rondom Alvito is het glooiend, wijds en vriendelijk. Na de droge zomers weet je niet wat je ziet: de heuvels ondergaan een metamorfose. Weilanden vol bloeiende bloemen strekken zich uit, wit, geel en paars.
Voor wie een nieuw huis zoekt, kan ik de Alentejo echt aanraden. Ik heb samen met Theo goede herinneringen hier. Voor mij geldt zeker: ik ben hier thuis.
